1.نقش بازی در افزایش هوش کودکان:

  «نتایج مطالعات نشان می دهد کودکانی مکه با اسباب بازی ،بازی می کنند ،حتی اگر مبتلا به سوء تغذیه باشند، فعالیت های ذهنی آن ها افزایش می یابد، طی مطالعاتی بر گروهی از کودکان مبتلا به سوء تغذیه ،مشخص شد که هوش این کودکان فقط با بازی کردن حدود 9 درجه بهبود یافت.درصورتیکه سوء تغذیه به خودی خود مشکل بزرگی است که سبب تحریک های عصبی می شود.»

2.بازی و رشد جسمی:

  بازی به عنوان وسیله ای مطمئن برای رشد کودکان ، عضلات را نیرومند می کند، استخوان ها را محکم و استوار می سازد، و بالاخره باعث تقویت حواس پنج گانه به ویژه حس بساوایی و حس بینایی می شود.

1.نقش بازی در افزایش هوش کودکان:

  «نتایج مطالعات نشان می دهد کودکانی مکه با اسباب بازی ،بازی می کنند ،حتی اگر مبتلا به سوء تغذیه باشند، فعالیت های ذهنی آن ها افزایش می یابد، طی مطالعاتی بر گروهی از کودکان مبتلا به سوء تغذیه ،مشخص شد که هوش این کودکان فقط با بازی کردن حدود 9 درجه بهبود یافت.درصورتیکه سوء تغذیه به خودی خود مشکل بزرگی است که سبب تحریک های عصبی می شود.»

2.بازی و رشد جسمی:

  بازی به عنوان وسیله ای مطمئن برای رشد کودکان ، عضلات را نیرومند می کند، استخوان ها را محکم و استوار می سازد، و بالاخره باعث تقویت حواس پنج گانه به ویژه حس بساوایی و حس بینایی می شود.

3. بازی و رشد عاطفی:

  میان 3 تا 7 سالگی ،کودک عواطف خود را آشکار ا ابراز کرده ، به تدریج عواطف خود را شناسایی می کند. مسلماً بروز ناگهانی خشم وترس در کودکان میان3 تا 7 سال امری است عادی و ترس در کودکان این گروه سنی به علت  نیروی تخیلی بسیار فعال آنان است. دیگر این که مرتباً با اوضاع و موقعیت های تازه ای روبرو می شوند که برای آنان نا آشنا است . باید توجه داشت که به طور کلی محیطی که کودک در آن زندگی می کند و نوع تجربه هایی که بدست می آوردو چیزهایی که یاد می گیرد ، در کیفیت بروز عواطف کودک بسیار موثر است.

4. بازی و رشد اجتماعی :

    بازی برای کودک وسیله ای برای بیان احساسات و کشف روابط و ارضای آن است.کودکان معمولاًمیان دو تا سه سالگی بازی با دیگران را آغاز می کنند، اما اگر استعداد ذاتی و علاقه اجتماعی آنان رشد نیافته باشد، بادیگران سازگار نخواهند شد و علاقه ای به حفظ روابط اجتماعی و شرکت در بازی کودکان نخواهند داشت. کودک از طریق بازی و همانندسازی و تقلید از رفتارهای بزرگسالان نه تنها رفتار اجتماعی را تمرین می کند، بلکه بازی فرصتی است برای اصلاح و گسترش شیوه های رفتاری کودکان، به خصوص رفتار اجتماعی آنان است. از این طریق کودک شهامت داخل شدن در اجتماع را کسب می کندو فرا می گیرد که چگونه می توان در اجتماع زیست و مسئولیت پذیرفت. همچنین روش های مختلف مبارزه با مشکلات و پیداکردن راه حل همان مشکلات را می آموزد.

   کمترین عملکرد اجتماعی بازی را می توان نقش انجام وظیفه ای دانست که هریک از کودکان در بازی های گروهی عهده دار می شوند. حتی ساده ترین شکل بازی به کودک نکات مهمی می آموزد، نکاتی چون رعایت نوبت، همکاری، رقابت عادلانه و بُرد و باخت منصفانه. بیشتر بازی های پیچیده براساس مهارت های اجتماعی ساخته شده و می شود که بدین وسیله ارزش کار گروهی و روح  حاکم بر تیم را تقویت می کند. چرا که ازاین طریق کاملاً محدودیت های مربوط به رقابت و بازی گروهی کاملاً نمایان می شود.

5. بازی ورشد شخصیت:

  بازی در شخصیت سازی و رشد کودک تاثیر فراوان دارد.بازی وسیله کسب تجربه های پرارزشی است که کودکان در خلال آن از جهت احساسی ،اجتماعی و روانی رشد می کنند. الگوهای رفتاری آنان در بازی شکل می گیرد . این الگوها در سرتاسر عمر کودک سرمشقی مفید برای او خواهد شد.کودک به مدد  بازی، الگوهای بیشمار و درهم پیچیده و ظریف زندگی آدمی را در میابد، آن را تجربه و تمرین میکند ورابطه میان این الگوها را می سنجد، تا آنها را فراگیرد.از آن جهت که ناگزیر است در بزرگسالی با آنها روبرو شودو در جامعه آدمیان زیست کند.

   اکثر اولیاء و مربیان، بازی را نوعی اتلاف وقت برای کودک به حساب می‌آورند و می‌خواهند که کودکان هر چه زودتر از بازی دست کشیده، به کارهای جدی‌تر و مهمتری بپردازند. این دسته از اولیاء و مربیان، کودکان را بزرگسالانی می‌پندارند که فقط از حیث جثه کوچک اند و توجه ندارند که بازی ، یکی از عوامل مهم در سلامت و رشد جسمی، روانی و عاطفی کودک و عاملی برای آموزش اصول و قواعد زندگی است.کودک عاشق بازی است و شاید شدیدترین محرومیت برای او آن باشد که از بازی محروم شود، .همه جا برای کودک صحنه بازی است و این جنبه در سنین اولیه دارای اهمیت بیشتری است. فعالیت و علاقه‌مندی کودک به بازی نشانه سلامت اوست و اگر طفلی میل به بازی نداشته باشد، بیمار است و باید به درمان او اقدام کرد.

  بازی در عین اینکه وسیله ی سرگرمی کودک است جنبه ی آموزندگی و سازندگی نیز دارد و در برخی موارد، ارزش اشتغال کودک به بازی بیش از ارزش خواندن کتاب است. اگر بازی خوب و اندیشیده طرح شده باشد به کودک فرصت می‌دهد تا به تقویت جنبه‌های جسمی، ذهنی، روانی و عاطفی خود بپردازد و اصول اخلاقی و اجتماعی را به خوبی فرا گیرد.به این دلیل است که اولیاء و مربیان آگاه به پیروی از دستور پیامبر اکرم (ص) که فرمود:«دع ابنک یلعب سبع سنین» . هرگز کودک را از بازی منع نمی‌کنند، بلکه سعی دارند بازی وی را جهت داده، از آن به نفع کودک سود بزند. ضرورت این امر در هفت سال اول زندگی بیشتر از سنین دیگر است و پیشوایان اسلامی به آن سفارش فرموده‌اند.

   مربیان و والدین حق ندارند از شیطنت و بازی گوشی کودک خردسال جلوگیری کرده، به خاطر تامین رفاه و آسایش خویش کودکان سرشار از جنبش و نشاط را به موجوداتی صد درصد مطیع و آرام مبدل سازند. بلکه مربیان آگاه سعی می‌کنند از این انرژی به وسیله جهت دادن به بازی او به نفع کودک استفاده نمایند که ضمن صرف انرژی کودک، به او سود رسیده و تحت آموزش غیر مستقیمی که مدنظر مربی آگاه است قرار گیرد. 
    درباره فواید بازی کودکان و نقش آن در پرورش جسم و روح آنها ، پژوهش های زیادی انجام شده است .کارشناسان و پژوهشگران به این نتیجه روشن رسیده اندکه بازی، نیاز اولیه و ضروری کودکان است وهرچه امکان بازیهای سالم و سازنده بیشتر باشد ، فکر و ذهن کودک بهتر پرورش یافته و خصوصیتهای اجتماعی او بهبود می یابد. زمانیکه کودکان قادر به کنترل عضلات خود شدند، مرحله تماس با محیط فرا می رسد. به طوریکه با کنجکاوی می خواهند از مسائل پیرامون خود آگاه شوند و کسب این آگاهی ها مستلزم خروج از دنیای فردی و ورود به اجتماع، ایجاد و برقراری کنش متقابل با محیط است. و در بازی های گروهی که هدف مشترکی دارند و افراد شرکت کننده برای نیل به آن ناگزیرند تلاشها و فعالیتهای خود را با یکدیگر هماهنگ کنند کودک به نوعی تعامل و ارتباط اجتماعی دست می یابد.

    بنابراین کودکان با انتخاب نوع بازی ، تعیین شرایط بازی و مقید کردن خود به اطاعت ازاصول و قوانین آن ،درحقیقت نوع خاصی از زندگی اجتماعی را تجربه می کنند و در سازمان دادن به این زندگی اجتماعی ، این باور را در خود پرورش می دهند که به منظور پذیرش در گروه و بازشناسی از سوی همبازی ها مجبور به اجرای قوانین بازی می باشند . کودک بدون بازی ، به ویژه بازیهای گروهی، خودخواه و فاقد توانایی لازم برای ایجاد ارتباط با دیگران بار می آید، حال آن که از طریق بازی، شیوه همکاری و نفوذ در گروه همسالان، جلب توجه دیگران، رعایت حقوق دیگران، زندگی گروهی و بسیاری از امور اجتماعی دیگر را یاد می گیرد . بازی به کودک می آموزد که چگونه با دیگران ارتباط برقرار کند و در عین حال این امکان را برای او فراهم می آورد تا خود را به طور شایسته در مقابل دیگران کنترل نماید ، به این معنی که کودکان به واسطه شرکت در بازی ، به تقویت و توسعه نیروهای درونی خود می پردازند و زمینه های لازم برای خویشتنداری را کسب می کنند.

«آنچه مسلم است برنامه ریزی و طراحی بازیهای مناسب موجب می شود کودکان به بلوغ اجتماعی رسیده ، به نقش حقیقی خود در جامعه پی ببرند و آمادگی مقدماتی را برای پذیرش نقش های آینده به دست آورند.»

  دانش بشری که تقریباً درهمه شئون زندگی انسان راه یافته است، امروزه به طور چشمگیری به حوزه فعالیت ها و بازی های کودکان نیز راه یافته است بازی های رایانه ای است که همچون دیگر ساخته های دست بشر دو رو دارد که یک روی آن استفاده صحیح در کارها و کمک به رشد و سعادت بشراست. و روی دیگرآن استفاده غلط است که معمولاً جز در موارد علمی وشغلی ازآن استفاده می شود. آنچه بیشتر کودکان و نوجوانان را شیفته خود می کند بازی های رایانه ای است. پیشرفت کیفیتی این بازی ها به فاصله کوتاهی در ایران رواج یافته و بازار اسباب بازی و لوازم سمعی و بصری را به تسخیر خود درآورده است .

   این بازی ها که دارای تصاویر دو بعدی است تا 50 درصد با تصاویر واقعی انطباق دارد و همچنین دارای موسیقی متن هست. چیزی که اخیراً بر تعداد طرفداران این بازیها افزوده، قیمت مناسب آنها برای مصرف کننده است. علاوه بر این چون کودک و نوجوان خود اجرا کننده و در بطن بازی است و همراه با سایر شخصیت های بازی درگیر ماجراهایی می شود که طراح بازی برای او تدارک دیده است، برای او بسیار جذاب است . این بازی ها با استفاده از تصاویر پرتحرک و صداهای مهیّج، دنیایی از هیجان را به این انسانهای تشنه جنب و جوش ارزانی می کند و همین جذبه، روح و جسم آنان را مطیع خود می سازد و به عالمی از تخیلات می برد که خود را محور و قهرمان اصلی ماجرا می پندارند.

 *محـــاســـن بازیهــــای رایانـــــه ای

1.       یادگیری را آسان و توجه بچه ها را جلب می کند.

2.       با رایانه هرچند بار که بخواهند، می توانند موضوعی را ببینند و مرور کنند.

3.    برنامه های بسیار متنوعی هستند که به کودکان امکان می دهد تا نقاشی ها یا داستانهایی را خلق کنند ، ویا بازی هایی هستند که کودکان را به تاریخ یا جغرافیا علاقه مند می کند.

4.       برنامه آموزشی به کودکان کمک می کند تا مهارت هایی را تمرین کنند.

5.    کودک بدون کثیف کردن لباسها و اطراف می تواند به راحتی نقاشی بکشد و رنگها را عوض کند. مثلا اگر از رنگ سبز لباس نقاشی اش خوشش نیامد به رایانه می گوید رنگ قرمز کن ، رنگ قرمز رضایت او را فراهم نکرد رنگ آبی و...

6.       مفاهیم و مبانی ریاضیات را با کمک شکلهای کودکانه به کودک آموزش می دهد.

7.       به عقیده بعضی از پزشکان ، بازیهای رایانه ای به کودکان کمک می کند که به داروهای مسکن کمتر احتیاج  پیدا کنند.

8.       بازی های رایانه ای بچه ها را وارد دنیایی  می کند که کنترلش در دست آنهاست و به همین دلیل آنها از این بازی لذت می برند.

9.       باعث هماهنگــــی چشم و دست و پرورش عضلات ظـــریف کودک می شود.

10.   وسیله کمک آموزشی برای معلولین و پرکردن اوقات فراغت آنان است.

    *معایب بازیهـــای رایانـــه

1.       آسیبهـــــای جسمانــــی

2.       آسیبهـــای روانــــــی ـ تــــربیتــــی

                            2- الف)   تقــویت حس پرخاشگــــری

                            2- ب) انـــــزواطلبـــــی

3.       تنبــــل شـــدن ذهــــن

4.       تاثیــــر منفــــی در روابط خانـــــوادگـــی

5.       افـــــت تحصیلـــــــــــی

6. بازی و گفتار کودکان:

  بازی به عنوان آزمایشگاه زبان نیز عمل می کند. مثلاً فرزند یک ساله شما کلمات جدید را تجربه می کند تا ذخایر لغوی اش را غنی تر سازد و حتی در مورد درک مطلب مهارتهای خود را افزایش دهد. در طی این مراحل بچه ها همواره لغات طنز آمیز را کشف می کنند، خودشان و دیگران را با کلماتی طنز که از خود در می آورند، سرگرم می کنند. برای خود همبازی خیالی تصور می کنند و مانند بهترین دوستشان با او مشغول گفتگو می شوند، چنین بازی های کلامی موجب می شود بینش زبان شناختی کودکان گسترده تر گردد. اگر کودک در محیطی رشد کند که آرامش بر آن حاکم باشد، می تواند به آزمایش و اکتشاف دست بزند. بازی هم قابلیت تسلط به اطرافش را به او می دهد. او به تدریج که بزرگتر می شود، از طریق بازی مهارتهای حل مسئله و خلاقیت را نیز فرا می گیرد و از طریق بازی های نمادین می تواند مشکلاتش را در فضایی امن تر تصورکند و راه حلهای متفاوت آن را با هم مقایسه کند.

7.بازی ونظم:

  از دیگر فواید بازی می توان درک نظم، ترتیب و توالی مشارکت را نام برد. قوانین بازی،  نحوه شروع، ادامه و خاتمه آن،  فرصت مناسبی  برای کودک فراهم می کند تا درباره نظم نکات بیشتری بیاموزد.

   بازیهای نمایشی نیز همین فواید را دارند، مثلاً فرزند شما هنگام خاله بازی، ابتدا به میهمانهایش که ممکن است چند حیوان عروسکی باشد، خوش آمد می گوید و آنها را روی صندلی شان می نشاند و با چای و کیک از آنها پذیرایی می کند. سپس ظرفها را تمیز می کند و در آخر به بدرقه شان می رود و با آنها خداحافظی می کند.  تمام این مراحل بیانگر آن است که رشد درک کودک از ترتیب و توالی به شکل مناسبی صورت گرفته است.//language-speech//منبع-

بانک مقالات آسیب شناسی گفتار و زبان